< Geri
Annem çok küsen, asla neden kırıldığını söylemeyen günlerce hatta haftalarca konuşmadan kalabilen bir kadındı ve bende 2 3 yaşımdan beri saçlarımı tırnaklarımı kendim kesmek yemeğimi kendim hazırlamak kendi başıma giyinmek zorunda kalırdım. Arkadan bağlamalı okul onluğunu giymeyi ve saçlarımı taramayı bile kendim öğrendim. Tamamen annesiz gibi kalırdım ve 20 25 gün sonra annem tekrar hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ederdi. Hep annemi mutlu etmeye çalışırdım hatta bazen hiç çocuk odasından çıkmazdım annem küsmesin diye...Babamda sıfır tepkisiz bir adamdı işte ve dışarda olurdu karışmazdı.26 yaşımdayım böyle olmak istemezdim ama annem gibiyim galiba ve çok üzülüyorum. Bir şeye kırıldığım zaman 20 yıllık arkadaşım bile olsa haftalarca susabiliyorum kırgınlığım geçince tekrar normale donuyorum. Eskiden daha çoktu şimdi artık bunu azalttım ama Herkesi kolayca silebiliyorum hayatımdan. Aslında çok seviyorum ve çok değer veriyorum ama bir değersizlik hissi yaşarsam anında hayatımdan o insanı çıkartıyorum her kim olursa olsun. Yoksa mutlu olamıyorum huzur bulamıyorum. O insanla iletişim kurmak ve problemi çözmeye çalışmak beni tatmin etmiyor ikna olmuyorum. Ben annem ve babam ölse bile hayata aynı yerden aynı şekilde devam ederim hiçbir artı ya da eksi olmadan benim için bir anlam ifade etmiyorlar hayatımda hiçbir değişiklik olmaz kaldı ki diğer insanlar benim için neden değerli olsun ki. Kimseye ihtiyacım yok böyle düşünüyorum ama insanın yıllarını geçirdiği arkadaşını hayatından çıkarması çok üzücü aslında çok seviyorum ama kırgınlığımı telafi edemiyorum çok denedim sadece o insanı hayatımdan çıkarınca huzur buluyorum.
Anonim - 10.02.2025
Merhaba, ben Psikolog Elif Sena Çavuş. Yaşadığınız bu duyguları bir şekilde ifade edebildiğiniz için sizi tebrik ederek başlamak istiyorum sözlerime. Annenizin siz çocukken küsen, susan ve sonra hiçbir şey olmamış gibi davranan biri olması, sizin ilişkilerinizdeki dinamiklerinizi de oldukça etkiler. Bağlanma stillerimiz var her birimizin. Bağlanma stilimizin oluşmasındaki en önemli parça ise ilk bakım verenimiz olan anne. Sizin kendinizin ebeveyni olduğunuz durumlar olmuş, bu da çok doğal olarak kimseye ihtiyacım yok otomatik düşüncesini ortaya çıkarmış. Aynı zamanda, şu an kırıldığınız ama yıllarınızı geçirdiğiniz arkadaşınızla iletişiminizi kesip aslında onun sizi daha fazla incitmesinden kaçındığınızı söylüyorsunuz bir nevi. İletişimi keserek kendinizi kırılmaktan korumanız, çocukken anneniz küsmesin diye odanızdan çıkmamanıza benzer bir durum.Ne kadar az iletişim, o kadar az sorun, çünkü daha önce iletişim kurdum ve sorun çıktı demişsiniz kendinize. O kapalı ve soyut alandan çıkıp sağlıklı bir bağlanma stili ile kırgınlıkları, sorunları çözümleme yoluna girmek gerekir. Burada kastettiğim çözümleme bir barış sağlamak için fedakarlıklar yapmak ya da insanların hatasını kabullenmek anlamına gelmiyor. Demek istediğim şey içinizde huzursuzluk bırakmayacak bir çözümleme. Çünkü sadece o insanı hayatınızdan çıkararak huzur bulmanız bile sizi huzursuz etmeye başlamış. Sağlıklı değerlendirmelere ihtiyaç var.Terapi desteği almanız oldukça faydalı olacaktır. Umarım sizi doğru anlayabilmişimdir, sadece bu yazıdan değerlendirdiğim görüşlerimde bir hata varsa kusuruma bakmayın lütfen.
11.02.2025
Merhaba çocukluk döneminde yaşadığınız zorlu süreçler travmatik yaşantı deneyimleri olarak ele alınabilir aşırı hassasiyet ve duyarlı hale getirmiş olabilir sizi eğer insan ilişkileri yönetme noktasında iletişim ve bitirme problemleri olduğunu düşünüyorsanız travma odaklı psikoterapi desteği alabilirsiniz dilerseniz benimle seans oluşturabilirsiniz size yardımcı olmak isterim iyi günler dilerim.
22.02.2025
